Styl klasyczny - żabka
Na początku cyklu ruchowego ciało jest wyprostowane i zanurzone tuż pod powierzchnią wody, z głową umieszczoną między wyciągniętymi ramionami (twarzą w dół). Lekkie falowanie bioder podtrzymuje wysoką prędkość przemieszczania się ciała żabkarza po zagarnięciu ("kopnięciu") nogami i zapobiega tonięciu nóg. Ramiona i nogi wyprostowane w pozycji jak najbardziej opływowej.
W dalszym ciągu obserwujemy lekkie unoszenie bioder i nóg. Ramiona lekko ugięte w łokciach rozpoczynają ruch zagarnięcia w dół na zewnątrz. Głowa i obręcz barkowa stopniowo unoszą się ku powierzchni wody. Nogi wyprostowane. stopy złączone powierzchniami podeszwowymi.
Za nieco wcześniej rozpoczętym unoszeniem się głowy i obręczy barkowej unosi się tułów. Zagarnięcie mocno ugiętymi ramionami w stawach łokciowych (w kierunku w dół - na zewnątrz) znajduje się w końcowej fazie, a ręce osiągnęły maksymalne położenie na zewnątrz, tuż przed zmianą kierunku ruchu do wewnątrz. Nogi rozpoczynają fazę podciągnięcia od ugięcia w stawach kolanowych.
Ramiona zakończyły zagarnięcie z łokciami przy tułowiu. Ręce ruchem przyspieszonym znalazły się blisko siebie pod klatką piersiową. Biodra naciskają wodę w dół, przyczyniając się do uniesienia stóp do powierzchni wody. Głowa i górna część tułowia znalazły się nad powierzchnią wody w najwyższym położeniu w całym cyklu ruchowym.
Wysokie położenie głowy i obręczy barkowej nad powierzchnią wody umożliwia dokonanie pełnego wdechu. Mocno ugięte w stawach kolanowych nogi ze stopami w pobliżu pośladków i tuż pod powierzchnią wody zakończyły fazę przygotowawczą (podciągnięcia). Uwagę należy zwrócić na wąski ustawienie stóp i kolan. Kąt między tułowiem i udami wynosi zwykle około 130o. Ramiona znajdują się w połowie fazy przygotowawczej - przeniesienia do przodu.
Ręce poprzez wyprost ramion w ruchu do przodu i nieco w dół przyjmują pozycje pozycję jak najbardziej opływową. Stopy ruchem kolistym w tył i na zewnątrz wykonują zagarnięcie (kopnięcie). Głowa zanurza się w wodzie.
W reakcji na uniesienie się ud i pośladków - biodra unoszą się ku powierzchni wody. Głowa przyjmuje pozycję pomiędzy wyprostowanymi ramionami. Nogi są w końcowej, najbardziej aktywnej fazie zagarnięcia.
Po zakończeniu zagarnięcia nogami, gdy następuje złączenie stóp powierzchniami podeszwowymi , ciało pływaka przyjmuje położenie opisanie w punkcie 1 tuż pod wzburzoną powierzchnią wody. Poprzez lekkie uniesienie bioder następuje niewielki ruch falujący tułowia, który podtrzymuje prędkość pływania w końcu cyklu ruchowego. Oznacza to, że w tej krótkiej chwili wyleżenia działa siła napędowa.