oznacza, taki styl pływacki, w którym w tak określonej
konkurencji zawodnik może płynąć dowolnym sposobem.
Wyjątkiem od tej
reguły jest konkurencja stylu zmiennego w konkurencji indywidualnej i
sztafety zmiennej, kiedy to styl dowolny oznacza każdy inny sposób
pływania niż styl motylkowy / delfin/, styl grzbietowy lub styl
klasyczny /żaba.
Po przepłynięciu każdej długości pływalni i przy
zakończeniu wyścigu, pływak musi dotknąć ściany dowolną częścią ciała.
Część
ciała pływaka, przez cały czas trwania wyścigu musi "łamać"
powierzchnię wody, z wyjątkiem, że dozwolone jest całkowite zanurzenie
się pływaka w czasie nawrotu i na dystansie nie dłuższym niż 15 m.po
starcie i po każdym nawrocie. Przed tym punktem głowa musi "złamać"
powierzchnię wody.
Jak widać reguły te nie precyzują dokładnie
stylu, mówią jedynie o kilku zasadach obowiązujących podczas rozgrywania
wyścigów tym stylem.
Zawodnicy najczęściej płyną kraulem, ponieważ w
warunkach w jakich zazwyczaj rozgrywane są zawody (basen) jest to
najszybszy styl, jednakże zdarzają się od tej reguły wyjątki. Jest to
powodem nieporozumień szczególnie na amatorskich zawodach dla dzieci.
Przepisy pływania przewidują dyskwalifikację zawodnika płynącego
stylem dowolnym za następujące przewinienia:
Styl dowolny potocznie zwany kraulem
Prawa ręka wchodzi do wody. Ramię lewe znajduje się w fazie pociągnięcia (najbardziej siłowa faza w całym cyklu).Wejście do wody prawej ręki odbywa się z prędkością równą prędkości przesuwającego się ciała pływaka. Zbyt szybkie wejście ręki może niekorzystnie wpłynąć na prędkość pływania. Łokieć znajduje się nieco wyżej od ręki. Ten układ stwarza korzystniejszą dźwignię oraz upodabnia rękę do kształtu płata skrzydła.
Prawa ręka jest już w pełnym zanurzeniu, w fazie chwytu wody, lewe ramię zakończyło pociągnięcie i znajduje się we wstępnej fazie odepchnięcia. Obserwujemy maksymalne ugięcie w stawie łokciowym, dochodzące do wartości 90o. Zmiana kierunku ruchu ramienia lewego spowodowała powstanie pierwszego dużego wiru wodnego. Prawa ręka po wejściu do wody kierując się w dół i na zewnątrz od linii barku - rozpoczyna ruch w tył. Następnie wyraźnie przyspieszenie ruchu lewego ramienia w porównaniu do stosunkowo niewielkiej prędkości ramienia prawego.
W końcowej fazie ruchu ramienia lewego głowa kraulisty skręca się w celu wykonania wdechu. Lewa noga wykonuje uderzenie w dół, wpływając na utrzymanie równowagi ciała w momencie wyjścia z wody ręki lewej. W momencie, gdy lewe ramię wytwarza znaczną siłę napędową w końcowej fazie odepchnięcia, ramię prawe - napotykając nadchodzące strumienie wody - wchodzi w fazę wstępnego pociągnięcia, powoli zwiększając prędkość ruchu. Zbyt szybkie wejście ręki w tę fazę ruchu wpływa niekorzystnie na efektywność ruchu napędowego drugiego ramienia. Rotacja tułowia w kierunku ramienia rozpoczynającego pociągnięcie nadaje ciału kraulisty opływowy kształt. Ponadto stwarza warunki do pełniejszego zaangażowania dużych partii mięśniowych grzbietu.
Kontynuując wdech, kraulista powoli skręca głowę w kierunku osi długiej ciała. Prawe ramie znajduje się w wstępnej fazie pociągnięcia, ciało rozpoczyna rotacje w kierunku ramienia lewego. Ramię lewe, z wysoko uniesionym łokciem i rozluźnione, zdąża ruchem kolistym przed głowę. Widoczny na rysunku układ ramion ma ogromny wpływ na opływowość ciała kraulisty. Ta pierwsza faza przenoszenia ramienia decyduje również o płynności skrętu tułowia.
Rysunek przedstawia analogiczny układ kończyn jak na rysunki 1 z tym, że w fazie chwytu wody znajduje się ręka lewa. Wejście do wody następuje przed głową, przy lekko ugiętym łokciu. Następuje płynna rotacja ciała w kierunku ramienia lewego.
Po kolejnym zanurzeniu ręki, przedramienia i ramienia, ręka lewa podąża w przód - w dół i nieco na zewnątrz, umożliwiając ciału pływaka przesuwanie się w przód dzięki sile napędowej wytwarzanej przez drugie ramię i ruch nóg. Głowa, z twarzą skierowaną w przód i w dół, umiejscowiona jest wzdłuż osi długiej ciała. Ta sekwencja ruchu decyduje często o efektywności pływania kraulem. Kąt zawarty pomiędzy ramionami powinien wynosić 90o.
Ta faza ruchu jest analogiczna do fazy przedstawionej na rysunku 3. Prawe ramię znajduje się w końcowej fazie odepchnięcia, a lewe we wstępnej fazie pociągnięcia. W tej fazie nie odbywa się wdech.
Rotacje ciała wzdłuż długiej osi ciała, jak i ruch kończyn powinny być symetryczne (analogicznie do rys.4).